HET TER KISTE DRAGEN VAN DE JUTZAK, ZATERDAG 19 DECEMBER 2015
Een grijze miezerdag, die inspireert om weer ruimte aan de kust te geven.De zee is omringd door vele vissers, stil en standvastig als golfbrekers. Het Banjaardstrand is verder verlaten, stil en schoon rustend.Een heel ander beeld dan een paar jaar geleden.Totdat je dus echt met een weer geacitveerd juttersoog kijkt en ziet dat er wel nog het nodige ieniemieniplastikspul en touw her en der verpreid ligt. Dat komt mooi uit, want de jutbak c.q. -kist zoals Jos Verhalst, de strandexploiteur en beheerder hem altijd noemde, verderop is ook ieniemienie, vergeleken bij die van jullie in Vlissingen en de rest van Walcheren.Nu kan dat dus ook, op het “schoonste strand van Nederland”. En hij staat er weer, hernieuwd.Dat komt ook mooi uit, want de jutzak heeft al een groot gat in zich en gaat het steeds verder begeven. Het chirurgische, hechtende verstelwerk (waarom heet dat geen herstelwerk trouwens?) van voorheen mag niet meer baten. Ook vele ieniemienielasten worden samen steeds zwaarder, zeker als je zigzaggend over het zand vol schelpen gesleurd wordt. Gelukkig is daar weer een verloren slipperschoen, die inspireert met alle égards de jutzak ondersteunend zijn laatste meters (nou ja, toch nog langere dan je denkt vooruit te zien) te laten maken. Verscheurd laat ik hem achter.
Maar hij heeft dan ook zijn sporen in het zilte zeeuwse zand ruimschoots verdiend. In de jutkist nog genoeg ruimte voor hem. Weer een onthechtend voorbeeld hoe alles zijn eigen duurzame “cirkle of life” heeft. En zoals hij al een leven als gordijn (of iets anders, maakster Monique & Co?) en als jutzak be- en doorleefd heeft, wie weet wat er weer voor nieuw leven in het verschiet ligt. Hij is hoe dan ook open ontvangen door al die vertrouwde bekenden: al die hij gedragen heeft, met nog volop ruimte in de kist voor het maken van nieuwe contacten. Hoe dan ook breekt de hemel open…..en is het droog.][
………Ieder een ONBEVANGEN TEGEMOETTREDEN van én in 2016 toegewenst……….
Een golvende groet van Marja.