30 maart
Het was een gezellige drukte op het strand. Het was aangenaam lenteweer en er liepen veel vakantiegangers met kinderen te wandelen. Er werd aan de strandhuisjes gewerkt en ze waren verrotte strandpalen aan het vervangen. Wonderbaarlijk om te zien hoe die met een kraan als luciferhoutjes uit het zand werden getrokken, terwijl ze toch echt onwrikbaar vast lijken te staan. De nieuwe palen werden er ook zonder al te veel geweld ingezet. Leuk om naar te kijken met een kop koffie zittend op het strand … let wel dit was een welverdiende pauze, want natuurlijk hadden we eerst flink gejut.
6 april
Deze keer zijn we gestart bij de vogelkijkhut, want Leo wist te vertellen dat daar heel wat heen drijft. Willem moest thuis aanwezig zijn om de Delta te ontvangen, maar kwam toch speciaal even langs om ons van koeken te voorzien … hier zijn geen woorden voor!
Er stond een scherpe wind, desalniettemin hebben we flink huisgehouden. Koffie in de dekking van de vogelkijkhut, met uitzicht op het terrein van de nieuwe-natuuraanleg. Daarna zijn we al juttend richting Dishoek getrokken, maar helemaal naar de volgende opgang was toch te ver, dus zijn Leo, Marcel en Ibrahim (een nieuwe Dishoekjutter uit Syrië) met hun al zware zakken gekeerd, omdat er ook nergens meer afvalbakken staan.
Ikzelf ben doorgelopen, omdat mijn fiets ook een opgang verder stond. Ik probeerde het vuil zoveel mogelijk te negeren om mijn zak niet te zwaar te maken, maar dat valt nog niet mee! Vooral rond strandpaviljoen Kontiki lag erg veel, ook grote stukken plastic die ik toch echt niet kon laten liggen. Zuchtend en steunend heb ik mijn zak de trap opgehesen, gelukkig stond daar boven een vuilnisbak.
7 april
Gestart op onze vertrouwde plek. Met lede ogen zien we daar de bouw onderaan het duin groeien, veel vakantiewoningen kort op elkaar en een imens groot hotel en appartementencomplex. Geen Leo en Ibrahim dit keer, maar gelukkig waren Bram en Corrie weer terug van vakantie. Terug van Indonesië, waar ze schrikbarend veel plastic zagen liggen overal, vooral ook op de stranden. Schoonmaken interesseert ze totaal niet, iemand die iets dergelijks oppert wordt de mond gesnoerd. Bram gaat bijgevoegde foto opsturen om ze daar te laten zien hoe wij dat hier aanpakken. Een oplettende kijker kan zien dat we vandaag mochten genieten van de voorbijvarende Eendracht (driemaster).
We hebben gejut van Kaapduin tot aan de Zeester (sorry, de Boomerang) – het laatste stukje iets minder intensief omdat het anders te laat zou worden. De vrijwilligers van de Rabobank kunnen het daar de 16de oppakken en verder richting Zoutelande jutten.
Het zonnetje bleef een beetje bleekjes aan de hemel, maar toch was het aangenaam zacht met een heerlijk kalme zee.
Terug een wandeling over ons prachtige duin, met vrolijk bloeiende winterpostelein.
