Ik was laat met het versturen van de uitnodiging voor vandaag. De weersvoorspelling zag er ook niet echt goed uit. Koud en buien.
Om 11.00 uur toch maar op de fiets in regenbroek, kaplaarzen alleenig naar het plasticstrandje bij de Marine kazerne.
Wat een fijn gevoel is dat als je merkt dat je niet alleen bent, want Alex en Corrie waren al bezig met het afval uit de hekken bij het strandje te halen. Wat een schrik…wat een puinhoop
Hier is goed te zien dat het plastic niet verteerd maar alleen in steeds kleinere stukjes door zeeslag en zonlicht veranderd. Hier ligt echt overal plastic! Ik heb eerst veel foto’s gemaakt en toen aan de slag. Echt geen beginnen aan…
Langzaam werd het vloed en dreef al het plastic onder en boven water alsof de plastic soep hier was begonnen.
Aan Wendela had ik ook de foto’s geappt en zij had nog wat extra handen beschikbaar. Dus ’s middags ben ik nog teruggegaan en nogmaals gejut met de zus van Wendela en de kids.
Een volle jutbak was het resultaat! Maar…nog lang niet klaar. Hier moet meer gebeuren.
In iedergeval een klein stukje verder.
